Dag Jaap

“Ik heb goede hoop dat ik met Oud en Nieuw een goed glas champagne zal drinken”. Dat zei Jaap Streefkerk in de zomer van 2008 toen hij had gehoord dat hij aan slokdarmkanker geopereerd moest worden. Jaap was eigenlijk een veel grotere optimist dan ik me soms realiseerde. Binnen P&B had hij als partner en collega jarenlang de rol om de zwarte Bono-pet op te zetten. Kijken waar het mis kon gaan, als er weer allerlei wilde plannen waren.
Om mij in toom te houden.
En niemand kon dat beter dan hij.
Misschien dacht ik daarom wel eens dat hij helemaal niet zo’n optimist was.
Maar ook toen hij de tweede keer kanker kreeg, bleef hij optimistisch. Het kwam allemaal goed.
En verdomd, hij had weer gelijk.
Dit najaar vertelde hij bij een biertje en een bord stamppot dat hij weer genezen was.
Twee-nul voor Jaap dus.
Hoezo zwarte pet?

Kort daarna meldde hij bijna kwansuis dat er een vlekje op zijn long was aangetroffen. Een maand of wat geleden kreeg ik een mailtje.

Ha Robert Jan,
Ben zojuist in UMC opgenomen, met eigen internetterminal aan m'n bed. Dus mooi moment om even te linken, niet? Ik ga morgen de OK in, jij heel veel succes gewenst deze week met training voor onze gezamenlijke vrienden!
Groetjes,

Ik bedacht hoe we al tig jaren geleden, toen het internet nog nauwelijks bekend was en MSN zelfs nog niet bedacht, ook al ‘chatten’. Jaap was techneut en had met een acoustic coupler een verbinding van zijn huis naar ons kantoor gemaakt. Zo konden we, in een tempo van ongeveer twee karakters per seconde en met duidelijk hoorbare toontjes, op elkaars beeldscherm ‘schrijven’.
Echt iets voor Jaap, de techneut.
Pas nu realiseer ik me dat het echt iets voor Jaap was omdat hij ook zorgzaam was. En betrokken.

De complicaties na zijn operatie zouden hem fataal worden.
Jaap, de partner waar ik zó veel aan had, gleed een paar dagen voor kerst uit het leven weg. Je kunt geen drie keer op rij winnen kennelijk.

Op de avond voor zijn begrafenis bedenk ik me weer hoe belangrijk vrienden, partners zijn. En hoe we ons steeds moeten realiseren dat mensen ook ander zijden, andere verdiensten, andere sterkten hebben dan die waarom wij ze al waarderen.
In het lokale Leerdamse krantje stond een prachtige advertentie van een hele serie buren die Jaap wilden herdenken. Hij was ook een positieve optimistische en geliefde buurman.
Waarom realiseren we ons toch zo vaak pas op het einde welke mooie eigenschappen de ander óók nog heeft?

Bedankt Jaap, je zette me weer eens aan het denken.
O ja, bijna vergeten dat je dat ook vaak deed.
Ik zal je missen.
Wij zullen je missen.
Velen zullen je missen.

Robert Jan Pabon