Omgekeerde wereld

Steeds vaker valt het me op dat we in een omgekeerde wereld leven. In plaats van vrijheid en optimisme, voel ik me beperkt en opgesloten. Het glas is bovendien halfleeg en de inhoud is tot in de laatste molecuul bekend.
Er is zoveel wat vastligt, van je vingerafdruk tot je gewenste sociale gedrag. Neem nou het Elektronisch Patiëntendossier (EPD). Wie de piep denkt Klink wel dat-ie is? Kijk, dat hij een idee heeft om gegevens gemakkelijker toegankelijker te maken voor verschillende hulpverleners, dat klinkt logisch. Maar dat gewoon zomaar doorvoeren zonder handtekening van degene wiens gegevens je op straat gooit? Want ze reppen over vertrouwelijkheid, maar hoeveel laptops hebben er al langs de weg gestaan?

Met een beetje pech heb je, net als ik, de ‘brief’ van Klink per ongeluk bij het oud papier gestopt. Het was immers Sinterklaastijd en we werden overspoeld met folders. Uiteraard liet ik me door het missen van de brief niet uit het veld slaan. Ik heb op internet een bezwaarschrift ingediend tegen Big Brothers bemoeizucht. Het was jammer dat er geen veld was opgenomen voor ‘overige opmerkingen’, want dan had ik meneer Klink ook eens gevraagd naar zíjn schimmeltenen, erectieproblemen en haaruitval.

En er ligt zoveel nadruk op al het slechte. Een voorbeeld waar mijn haar recht van overeind gaat staan: dat reclamespotje over terroristische ideeën, waarin een betweterige schooljuffrouw uitlegt wat het te volgen stappenplan is als je vermoedt dat iemand zichzelf of anderen wil opblazen. Als je denkt dat iemand de neiging heeft om een beetje terroristisch uit de hoek te komen, moet je vooral goed naar elkaar LUISTEREN om er samen uit te komen. Dat zegt ze echt. En anders geef je de naam van deze ‘terrorist’ toch gewoon meteen door aan de politie? Ik denk dat dit soort spotjes mensen alleen maar hysterisch, paranoïde en bang maakt. Waar heb ik dat eerder gehoord? Oh ja, in die film van Michael Moore, Bowling for Columbine, waarin wordt uitgelegd hoe massale angst de voedingsbodem is voor geweld.

Het idee dat iemand meer van jou weet dan dat je misschien wil, maakt je bang. En iemand die bang is, gaat van zich af meppen. Terwijl we ons zouden moeten focussen op hoe we elkaar meer met open armen tegemoet kunnen treden. Zo was ik pas geleden bij een show van cabaretière Sara Kroos. Zij vertelde over haar vijfjarige dochter die op de kleuterschool een assertiviteitstraining krijgt, onder de noemer ´Stop, hou op!´. Daarin leert ze hoe ze van zich af moet bijten, zodat ze niet ten prooi zal vallen aan pestkoppen en geweld. Maar de vraag is natuurlijk: waarom moet zij van zich af leren bijten? Waarom leren vervelende, gemene kinderen niet om zich te gedragen? Om respect te hebben voor iemand anders en gewoon samen te spelen? Dan kunnen de ‘lieve’ kids gewoon lekker zichzelf blijven; onbevangen, onbevooroordeeld, fris en vol goede moed. Alle eigenschappen die we van nature meekrijgen. En laten wij als volwassenen dan maar snel het voorbeeld geven.

Uitgaan van het slechte in de mens. Gemak- en bemoeizucht. Het is de omgekeerde wereld. Tijd om hem om te draaien!

Esther van Ballegooyen